Eline heeft een goed zintuig en gevoel voor esthetiek. In het proces naar de totstandkoming van een kunstwerk voelt ze naadloos aan wat goed is en wat niet. Door te experimenteren en te proberen ontstaat uiteindelijke een kunstwerk of een serie van kunstwerken waarmee ze duidelijk een verhaal wil vertellen. Ze is consistent en trouw aan haar stijl en thematiek. Getuige de lijn die ze volgt in haar oeuvre, ‘de schoonheid van het imperfecte’. Haar expressieve en krachtige schilderijen hebben een groot indringend vermogen en dwingen respect af bij de toeschouwer. Deze ervaart haar werken in eerste instantie als direct en confronterend maar bij nadere beschouwing en verdieping valt de spiegel weg en ontstaat begrip en grote waardering.

Tijd speelt onbewust een belangrijke rol en heeft duidelijk vat op haar werk, tijd is dynamisch en niet statisch. Mensen (dus ook Eline) veranderen door de tijd en ervaringen (lees omstandigheden) zowel fysiek als mentaal. Dit gegeven is vervlochten in haar werk en duidelijk zichtbaar zonder afbreuk te doen aan de persoon zelf. Zo is schoonheid immers niet vergankelijk of aan tijd gebonden.

Een voor de hand liggende vraag is of haar oeuvre niet een autobiografische karakter heeft. Het is lastig om daar een antwoord op geven. Gezien haar laatste serie zelfportretten zou dit zo kunnen zijn. Ze stelt zich in deze serie zeer kwetsbaar op en heeft het lef dit zonder schroom en franje uit te dragen.

Eline verdient een hoog podium en is misschien wel al het galeriecircuit ontgroeid. Duidelijk is dat ze door haar zienswijze, de insteek en haar kenmerkende en hoogstaande techniek een grote toegevoegde waarde zou moeten hebben in kunstminnend Nederland. Helaas is dit nog niet het geval en wellicht heeft dit te maken met haar bescheidenheid. Ik ben dan ook van mening dat haar werken een museaal niveau hebben en daar ook thuis horen. De tijd zal het leren want ‘talent en erkenning hebben een goede voedingsbodem en tijd nodig om tot expressie te komen’.

Eline als mens en als kunstenaar laat je verwonderen, verbazen, verruimt je geest en eenmaal geconfronteerd met haar werk, zit het in je systeem. Hoe mooi is dat!

Ronald Bosch Galerie Ann’s Art

Groningen 2024

C.D fellow artist:

ElinePeek ‘s portraits looked spectacular displayed in the Dom Pandhof. I marveled at the way she renders skin with multiple thin and transparent, layers of different colours and textures. For me, her work captures all the beauty, vulnerability, and intimacy of skin as our outermost layer, full of flaws-that-aren’t-flaws. The layer that contains and covers up who we really are, and yet is often the primary site for problematic assumptions and projections of who we are. A delicate yet surprisingly resilient (except when it’s not) barrier that’s offers boundaries and protection. And also the surface on which we’re able to choose to experience each other in the most wonderful intimate way - especially if we can see the beauty in all those flaws-that-aren’t-flaws.

September 2023

‘ ik bewonder je technische vakmanschap en lef om onvolmaaktheid centraal te stellen, wat een mooi contrast vormt met de huidige maakbare wereld.
De gelaagdheid en texturen maken de huid tot meer dan een oppervlak, als een landkaart van het menselijk leven. Intiem en dicht op de huid.
Deze fysieke en emotionele benadering maakt je werk tijdloos en toegankelijk’. 

BvF Beeldend kunstenaar;